1. Określenie „miecz wikiński” należy do nomenklatury przestarzałej i niepoprawnej. Właściwa nazwa to „miecz karoliński”.
Bardzo dużym ośrodkiem wytwarzania mieczy tego typu była Nadrenia, skąd głownie często rozprowadzano dalej na ziemie słowiańskie i skandynawskie (nie zmienia to faktu, że w wielu krainach działały rodzime ośrodki wyrobu mieczy).
Faktycznie ich głownie były szersze i cała broń była mniej „zgrabna” niż jak to ma miejsce w przypadku współczesnych replik.  Celem tych mieczy było rąbanie, dlatego brakowało im finezji znanej z mieczy późnych, przy użyciu których często skupiano się na pchnięciach.
Sam miecz rzadko używany był jako broń główna w bitwie. Stosowano ją raczej jako broń bliskiego kontaktu, boczną. Podstawową bronią pola bitwy była włócznia.



2. Wiking. Co to znaczy?
Nordyckie słowo „Vikingr” określało osobę biorącą udział w wydarzeniu o nazwie „viking” czyli wyprawie mającej na celu (w początkach okresu wikingów) uzyskanie dóbr dzięki szkodzie bliźniego, czyli po prostu – łupienie.
W miarę upływu czasu ofertę rozszerzono do działalności kupieckiej (gdzie wikingowie oferowali często ochronę przed samymi sobą) aż wreszcie do aktywności odkrywczej (słynne odkrycie Ameryki około roku 990) i osiedleńczej - Skandynawowie emigrowali do innych krain, takich jak Ruś, Brytania (gdzie założono państwo) czy Normandia.  „

Waregami” z kolei określano najemników Skandynawskich na usługach Słowian i Greków

Wyraz „wiking” używany jest jako skrót myślowy do słowa „Skandynaw”. 
Określenie osoby mianem „wiking” nie ma żadnego związku z jej przynależnością etniczną, czy kulturową.
W vikingu brać udział mógł Norman, Rusin czy saracen.
Błędne użycie wyrazu wynika często z lenistwa, tak jak mówienie „włanczać” i „wyłanczać”, znając poprawne wersje.


3. Najpowszechniej używanymi hełmami w Europie Zachodniej, Środkowej i Północnej były hełmy normańskie, które były mniej skomplikowane, a przez co tańsze, od hełmów okularowych (znajdowanych głównie w Szwecji) . Wielbione przez dzisiejszych wikingów okulary, były przeważnie bogato zdobione, co wskazuje że używali ich przede wszystkim osobnicy ustawieni wysoko w hierarchii społecznej.

4.

Ciąg dalszy prawd ogólnych nastąpi.